Het leven
Door: Stefan Scheenstra
Blijf op de hoogte en volg Stefan
14 Oktober 2010 | Italië, Milaan
1 maand, de tijd dat ik nu in Milaan ben. De tijd zonder familie en vrienden, en ook de tijd zonder tennis. Volgens mij heb ik sinds me 10de niet zolang niet getennist. Dit realiseerde ik me vanmiddag toen ik in de sportschool stond met een gewicht in me handen en ik automatisch een tennisbeweging maakte. Blijkbaar zit het nog steeds in me systeem, niet zo gek natuurlijk als dat sinds kleins af aan al één van je grootste of misschien wel de grootste droom was. Om op het gras van Wimbledon met een groot vol stadion te staan, helaas zal deze droom niet meer uitkomen. Na even dagdromen heb ik het uit me hoofd gezet, na mijn beslissing te stoppen met tennissen had ik alleen maar gedacht aan de positieve dingen die mee zouden brengen: meer tijd voor andere dingen in je leven die je wilt doen, familie, vrienden, feesten, een normale studie doen, nooit meer janken om een verloren wedstrijd en bovenal andere dromen verwezenlijken.
Nu ik hier in Milaan zit in een rustige periode begin ik te realiseren dat ik het meer dan ontzettend jammer vind dat ik nooit die jongen zou zijn die daar op Wimbledon zou staan. En dat ik niet begrijp waarom ik er misschien niet nog harder voor geknokt zou hebben. Maar ik kon het gewoon niet. Het uitleggen waarom ik het niet kon is erg moeilijk, zelfs ik zelf weet niet precies waarom. Een ding weet ik: ik kon het niet! Of dit alleen in me hoofd zat, of dat mijn kwaliteiten nooit goed genoeg zouden zijn kan ik zelf niet over oordelen. Deze droom zal nooit meer werkelijkheid worden.
Een oud trainer van mij zei eens: alles er uit halen wat erin zit! Heel Apeldoorn zal nu wel weten over wie ik het heb. Ik twijfel nu of ik dat heb gedaan met me tennis, het is alleen te laat om terug te kunnen naar het verleden(de vraag is ook of ik dat wel zou willen). Dus daarom kijk ik naar de toekomst: momenteel zit ik op de bank in me appartement in Milaan. Ik ben hier nu een maand, heb een paar opdrachtjes gedaan en de agency is positief. Toch heb ik nog niet het gevoel dat ik alles er uit heb gehaald wat erin zit, inmiddels al een paar keer afgewezen omdat ze niet zeker waren over me lichaam. Dan kan je 2 dingen denken: ik neem gewoon al die andere opdrachten aan waar ze daar niet over zeuren, maar haal je dan alles er uit wat erin zit. Ik denk het niet. In deze rustige periode heb ik me gerealiseerd, dat er misschien wel redelijk een kans was om ver te komen met tennis. Die heb ik voor mijn gevoel inmiddels nu verknald. Nu is er een enorme grote nieuwe kans op me pad gekomen om over de wereld te reizen, om dingen te doen die bijna niemand anders doet. Een geweldig leven. Terug komend op het andere wat je kan denken: er alles aan doen om niet afgewezen te worden. En om echt iets te doen met de kritiek die op je afkomt. En dan haal je alles eruit wat erin zit.
Kom je natuurlijk nog bij een hele andere theorie: wil je alles eruit halen wat erin zit? Of wil je gewoon net zoals ieder normaal persoon in Nederland leven. Gewoon een studie doen, op kamers ofwel een “gewoon” leven.
Wat ik nu besloten heb is dat er nog genoeg tijd is voor het gewone leven en dat ik nu moet proberen alles eruit te halen wat erin zit deze periode in Milaan. Aangezien het een rustige periode was deze week leek het me een beter idee te vertellen over hoe ik me nou is voelde en niet over wat ik heb gedaan. Voor mijzelf is het nogal moeilijk om te verwoorden dus het leek me een goed idee om het is op te schrijven zodat niet alles in me hoofd zou rond malen.
Toch zou ik ff in het kort vertellen wat ik heb gedaan deze week. Er waren een aantal castings deze week en ben veel naar de fitness geweest en heb veel gedaan met me beste vriend de computer. Feesten doe ik momenteel ff rustiger, van drank en lang wakker blijven wordt je ook niet beter. Volgende week komen me moeder, kleine zusje en grote broer langs voor 3 dagen waar ik ontzettend zin in heb. Je weet natuurlijk pas wat je mist als je er zelf niet meer bent.
Ondanks al dit gevoelige gedoe heb ik het nog steeds erg naar me zin hier. Ik krijg zo een heerlijk maal voorgeschoteld door het Zwitserse buurmeisje Julie, en dan gaan we gezellig met ze allen eten. Me huisgenoten zijn geweldige gasten, en ik heb het gevoel dat het nog een hele leuke periode hier gaat worden in Milaan maar ik hou het oude gezegde van me trainer in me achterhoofd;).
Ik vind het trouwens leuk dat er zoveel mensen zijn die dit lezen, en voor de mensen die skype hebben. Voeg me toe, het is leuk om te horen hoe het met jullie gaat en ik wil natuurlijk overal op de hoogte van gehouden worden!!
Liefs Stefan
Nu ik hier in Milaan zit in een rustige periode begin ik te realiseren dat ik het meer dan ontzettend jammer vind dat ik nooit die jongen zou zijn die daar op Wimbledon zou staan. En dat ik niet begrijp waarom ik er misschien niet nog harder voor geknokt zou hebben. Maar ik kon het gewoon niet. Het uitleggen waarom ik het niet kon is erg moeilijk, zelfs ik zelf weet niet precies waarom. Een ding weet ik: ik kon het niet! Of dit alleen in me hoofd zat, of dat mijn kwaliteiten nooit goed genoeg zouden zijn kan ik zelf niet over oordelen. Deze droom zal nooit meer werkelijkheid worden.
Een oud trainer van mij zei eens: alles er uit halen wat erin zit! Heel Apeldoorn zal nu wel weten over wie ik het heb. Ik twijfel nu of ik dat heb gedaan met me tennis, het is alleen te laat om terug te kunnen naar het verleden(de vraag is ook of ik dat wel zou willen). Dus daarom kijk ik naar de toekomst: momenteel zit ik op de bank in me appartement in Milaan. Ik ben hier nu een maand, heb een paar opdrachtjes gedaan en de agency is positief. Toch heb ik nog niet het gevoel dat ik alles er uit heb gehaald wat erin zit, inmiddels al een paar keer afgewezen omdat ze niet zeker waren over me lichaam. Dan kan je 2 dingen denken: ik neem gewoon al die andere opdrachten aan waar ze daar niet over zeuren, maar haal je dan alles er uit wat erin zit. Ik denk het niet. In deze rustige periode heb ik me gerealiseerd, dat er misschien wel redelijk een kans was om ver te komen met tennis. Die heb ik voor mijn gevoel inmiddels nu verknald. Nu is er een enorme grote nieuwe kans op me pad gekomen om over de wereld te reizen, om dingen te doen die bijna niemand anders doet. Een geweldig leven. Terug komend op het andere wat je kan denken: er alles aan doen om niet afgewezen te worden. En om echt iets te doen met de kritiek die op je afkomt. En dan haal je alles eruit wat erin zit.
Kom je natuurlijk nog bij een hele andere theorie: wil je alles eruit halen wat erin zit? Of wil je gewoon net zoals ieder normaal persoon in Nederland leven. Gewoon een studie doen, op kamers ofwel een “gewoon” leven.
Wat ik nu besloten heb is dat er nog genoeg tijd is voor het gewone leven en dat ik nu moet proberen alles eruit te halen wat erin zit deze periode in Milaan. Aangezien het een rustige periode was deze week leek het me een beter idee te vertellen over hoe ik me nou is voelde en niet over wat ik heb gedaan. Voor mijzelf is het nogal moeilijk om te verwoorden dus het leek me een goed idee om het is op te schrijven zodat niet alles in me hoofd zou rond malen.
Toch zou ik ff in het kort vertellen wat ik heb gedaan deze week. Er waren een aantal castings deze week en ben veel naar de fitness geweest en heb veel gedaan met me beste vriend de computer. Feesten doe ik momenteel ff rustiger, van drank en lang wakker blijven wordt je ook niet beter. Volgende week komen me moeder, kleine zusje en grote broer langs voor 3 dagen waar ik ontzettend zin in heb. Je weet natuurlijk pas wat je mist als je er zelf niet meer bent.
Ondanks al dit gevoelige gedoe heb ik het nog steeds erg naar me zin hier. Ik krijg zo een heerlijk maal voorgeschoteld door het Zwitserse buurmeisje Julie, en dan gaan we gezellig met ze allen eten. Me huisgenoten zijn geweldige gasten, en ik heb het gevoel dat het nog een hele leuke periode hier gaat worden in Milaan maar ik hou het oude gezegde van me trainer in me achterhoofd;).
Ik vind het trouwens leuk dat er zoveel mensen zijn die dit lezen, en voor de mensen die skype hebben. Voeg me toe, het is leuk om te horen hoe het met jullie gaat en ik wil natuurlijk overal op de hoogte van gehouden worden!!
Liefs Stefan
-
14 Oktober 2010 - 19:58
Gijs:
Jongen, diepe shit haha mis je man. ga zo door daarzo en ik ga kijken of ik misschien half november een x kan.
X je andere beste vriend haha -
14 Oktober 2010 - 20:37
Sten:
Model with work,
Duidelijk dat deze jongen dus niet alleen van buiten mooi is!
Lijkt me duidelijk... alles eruit halen wat er in zit;) wordt pompen dus.
veel plezier man!
-
15 Oktober 2010 - 07:39
Je Vader:
Heel mooi geschreven. Toen je net in groep 1 zat schreef je ook al verhalen in een schriftje. Dus, je kan altijd nog een boek schrijven.
Wat je ook doet of gaat doen, je moet het wel echt leuk vinden. Alleen is dat vaak moeilijk vast te stellen. Daar hebben anderen ook wel eens (of veel) problemen mee......
-
15 Oktober 2010 - 09:53
Lisette:
lieve steef,
wat je ook doet ik ben toch altijd trots op je!
en ik heb er ook heel veel zin in! en ik mis je ook! liefs -
15 Oktober 2010 - 13:00
Catlin:
Mooi geschreven zeg stefan! Benut deze kans zo goed mogelijk en geniet ervan daar. X -
15 Oktober 2010 - 13:34
Jan:
knap verhaal, trots -
15 Oktober 2010 - 15:31
Mama:
Wat een mooi verhaal, en wat is het goed om je weer snel te zien. liefs mama -
15 Oktober 2010 - 16:43
Lisette:
Hee Stef!
ik snap je verhaal! helaas moest ik door blessures stoppen en zelfs dan vraag je je wel eens af of je wel alles eruit gehaald hebt wat erin zit...zolang je gelukkig bent en het naar je zin hebt daar...hou het vol! succes en GENIET!
x lisette -
15 Oktober 2010 - 18:14
Anna:
mooi verhaal steef, komt helemaal goed met jou :) je moet nu zeker alle kansen pakken die je hebt xx anna -
15 Oktober 2010 - 20:36
Rafaëlla:
Je bent een lieve jongen. Je kunt er van maken wat je wilt.
Wat mij altijd bijstaat is: Al het harde werken wordt beloond!
En jij kunt dat zeker *vette knipoog*.
Liefs,
Raffie -
17 Oktober 2010 - 09:52
Christian:
Hoi, Steefie. Jammer van het tennis, maar ik denk dat je wel heel goed bent. Modellen is natuurlijk ook leuk en veel succes daarbij. -
17 Oktober 2010 - 22:11
Rens:
wat verwoord je dit alle mooi ;)
maar veel succes daar en houd me en de rest op de hoogte met deze mooie teksten...
spreek / zie je snel.
grtzzz -
22 Oktober 2010 - 19:30
Take:
Dit doet me echt denken aan: 'Chase the dream, not the competition'
Chase that dream man!
Goodluck&Have fun! -
23 Oktober 2010 - 19:37
Michael:
thats the spirit ! ga zo door. -
25 Oktober 2010 - 12:56
Paula:
Supermooi geschreven !!
ik ben er zoals iedereen hieronder van overtuigd dat het goed gaat komen met jou , op welk gebied dan ook :)
ik verheug me op de volgende blog xxx
ps; stiekem hoop ik natuurlijk dat je ooit je tennisracket weer oppakt, want niks is leuker dan een wedstrijd naast jou spelen en even die blikken te wisselen voor ontspanning;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
