Het einde nadert....
Door: Stefan Scheenstra
Blijf op de hoogte en volg Stefan
28 November 2010 | Italië, Milaan
Nog een aantal dagen en dan ga ik alweer naar huis, donderdag 2 december vlieg ik in het middag uur naar huis. Ik verlang naar het warme gezelschap met me familie en vrienden om me heen. Plannen worden gemaakt en als het kon was ik het liefst nu al gegaan. Het is niet dat ik het niet naar me zin hier heb, maar wanneer ik iets in mijn hoofd heb kan het er niet meer uit. Net zoals het schrijven van dit stuk, het zit in me hoofd en ik ben er de laatste 3 maanden achter gekomen dat het goede zelftherapie is om het dan maar op te schrijven.
Als ik zo terugkijk naar afgelopen 3 maanden heb ik zeker een hele leuke periode gehad. Ik heb veel nieuwe vrienden gekregen, kennis gemaakt met de modewereld en dat allemaal in één van de grootste mode steden van de wereld: Milaan. Goede vrienden zullen het alleen denk ik nooit worden, ik heb het gevoel dat goede vrienden beter en beter worden naarmate je ze langer kent en echt iets opbouwt. En hier is het komen en gaan met de mensen waardoor het opbouwen van een echte vriendschap waarschijnlijk toch zeldzaam is. Ik merk dan ook wanneer ik oude foto’s terug zie op hyves/facebook van leuke momenten met echte vrienden, hoe erg leuk het zou zijn om die dan weer te zien. Ik noem geen namen maar de mensen die ik bedoel die weten het!
Het zien van me familie in een gezellig sfeervol huis aan de lijsterbeslaan 12 maken me nu al warm van binnen. Ik heb toch niet vaak een soort van heimwee, maar het lijkt nu toch wel zo ver te zijn gekomen. De agency wil me langer hier houden omdat ik met mijn nieuwe foto’s en het minder aanbod van modellen veel meer kans heb op nieuwe opdrachten, maar ik weet dat ik 2 december gezellig in Apeldoorn te vinden ben. Ik verheug me op ja dat doen we nog steeds in Huize Scheenstra 5 december: Sinterklaas. Het onthullen van de surprise en het voorlezen van de gedichten is waarschijnlijk nog steeds één van de leukste dagen van het jaar. En dat komt niet door de gedichten of de surprises maar dat komt omdat je weer met ze allen bij elkaar bent. Zoals ik nu een tijd op me zelf ben merk je toch dat dat het belangrijkste is. Ik mag dan denk ik ook heel veel geluk hebben in me leven dat ik zo’n geweldige familie heb…en Wim jij hoort daar natuurlijk ook bij;).
De grote vraag natuurlijk is: En wat nu?
Hoe erg ik me ook verheug op aankomende maand. Me hoofd zit ook al bij de maand erna en misschien de jaren daarna. Ze hebben me gevraagd om ook bij de Fashion- week in Milaan te komen in januari en dat ga ik dan ook doen. Het is allemaal heel gaaf om te zien dat het nu allemaal steeds beter gaat en als ik zo de plannen zie die andere mensen hier voor me hebben in de toekomst kan dat allemaal heel erg leuk gaan worden. Maar toch twijfel ik zo af en toe. DIE ENE DROOM, hij wil maar niet weg!! Me hoofd kan dan echt helemaal op hol slaan van alle gedachtes die dan door me hoofd heen vliegen. Ik zal een voorbeeld geven: Ik zoek in mijn Mail Inbox: loot( aangezien de familie nogal verspreid zit over de wereld hebben we het lootjes trekken voor Sinterklaas via het internet gedaan en ik wou even weten wat voor cadeautjes ik moest gaan kopen en de site was lootjestrekken.nl). Bij mijn zoekresultaten vind ik een artikel geschreven door Hetty Witteveen over mij zelf. Het artikel was denk ik van iets meer dan 2 jaar geleden en een klein stukje uit dit artikel is:
Tennis forever
“Toch kijk ik eigenlijk niet zo heel veel naar tennis op TV, verklaart Stefan, zelf tennissen is leuker. Ik weet daarom ook zeker dat ik, wat er ook gebeurt, altijd zal blijven tennissen. Beter worden, extra hard trainen en dan de progressie zien, dat is het mooie van het spel. Natuurlijk heb ik wel eens geen zin in trainen, wil ik uit met vrienden of tijd hebben voor mijn vriendin. Maar dat gevoel duurt maar even en dan wil ik weer de baan op, trainen en wedstrijden spelen. Wil graag een keer op gras spelen, zou gebeuren in Duitsland, in Halle, maar dat ging niet door, helaas. Singelen geeft natuurlijk de meeste voldoening, maar dubbelen is ook leuk. Elkaar begrijpen tijdens een wedstrijd, fel aan het net zijn. Zou nog wel eens een keer willen dubbelen met Jacco Eltingh.”
Van groot naar groots
De 16-jarige meet nu al 1.90 en de verwachting is dat daar nog wel een decimeter bijkomt. Waarmee met zekerheid gesteld kan worden dat Stefan groot ofwel lang zal worden. Of hij ook groots in zijn sport wordt blijft koffiedik kijken. Het talent is absoluut aanwezig en het enthousiasme waarmee hij met zijn sport bezig is en over zijn sport praat, lijkt haast garant te staan voor succes in de toekomst.
Als ik wel eens met modellen praat is een veel voorkomende vraag: Do you like fashion? Mijn antwoord daarop is meestal in de trend van: ik vind het opzich wel belangrijk hoe ik eruit zie, maar voor de rest interesseert me het niet echt. Ben meer een sportman eigenlijk. Als ze dan vragen: waarom ben je gestopt zeg ik meestal iets van: ik kon het mentaal niet aan. Maar eigenlijk weet ik zelf nooit een goed antwoord hierop te geven. Ik denk dan maar bij mezelf: je weet pas echt wat je mist als het weg is. En dit is met alles in mijn leven: familie, tennis, vrienden, vriendin…noem maar op. Sommigen dingen komen gewoon terug zoals familie en vrienden maar zoals bij tennis is je kans verkeken op een bepaald moment….
Ik weet alleen dat ik eigenlijk verlang naar alle dingen die ik nu mis. Het mooie is dat ik 2 december me familie en een deel van me vrienden al zie. Tennissen ga ik zeker ook doen aankomende maand, het verlangen naar een balletje slaan begint te groeien en de plannen om met Rens bij het kerst toernooi in de Sprenkelaar te gaan dubbelen laten me hart sneller kloppen!
Diep van binnen zal ik altijd dat sporthart behouden…
Dit was het einde van mijn reeks verslagen, bedankt voor het lezen.
Liefs Stefan
Als ik zo terugkijk naar afgelopen 3 maanden heb ik zeker een hele leuke periode gehad. Ik heb veel nieuwe vrienden gekregen, kennis gemaakt met de modewereld en dat allemaal in één van de grootste mode steden van de wereld: Milaan. Goede vrienden zullen het alleen denk ik nooit worden, ik heb het gevoel dat goede vrienden beter en beter worden naarmate je ze langer kent en echt iets opbouwt. En hier is het komen en gaan met de mensen waardoor het opbouwen van een echte vriendschap waarschijnlijk toch zeldzaam is. Ik merk dan ook wanneer ik oude foto’s terug zie op hyves/facebook van leuke momenten met echte vrienden, hoe erg leuk het zou zijn om die dan weer te zien. Ik noem geen namen maar de mensen die ik bedoel die weten het!
Het zien van me familie in een gezellig sfeervol huis aan de lijsterbeslaan 12 maken me nu al warm van binnen. Ik heb toch niet vaak een soort van heimwee, maar het lijkt nu toch wel zo ver te zijn gekomen. De agency wil me langer hier houden omdat ik met mijn nieuwe foto’s en het minder aanbod van modellen veel meer kans heb op nieuwe opdrachten, maar ik weet dat ik 2 december gezellig in Apeldoorn te vinden ben. Ik verheug me op ja dat doen we nog steeds in Huize Scheenstra 5 december: Sinterklaas. Het onthullen van de surprise en het voorlezen van de gedichten is waarschijnlijk nog steeds één van de leukste dagen van het jaar. En dat komt niet door de gedichten of de surprises maar dat komt omdat je weer met ze allen bij elkaar bent. Zoals ik nu een tijd op me zelf ben merk je toch dat dat het belangrijkste is. Ik mag dan denk ik ook heel veel geluk hebben in me leven dat ik zo’n geweldige familie heb…en Wim jij hoort daar natuurlijk ook bij;).
De grote vraag natuurlijk is: En wat nu?
Hoe erg ik me ook verheug op aankomende maand. Me hoofd zit ook al bij de maand erna en misschien de jaren daarna. Ze hebben me gevraagd om ook bij de Fashion- week in Milaan te komen in januari en dat ga ik dan ook doen. Het is allemaal heel gaaf om te zien dat het nu allemaal steeds beter gaat en als ik zo de plannen zie die andere mensen hier voor me hebben in de toekomst kan dat allemaal heel erg leuk gaan worden. Maar toch twijfel ik zo af en toe. DIE ENE DROOM, hij wil maar niet weg!! Me hoofd kan dan echt helemaal op hol slaan van alle gedachtes die dan door me hoofd heen vliegen. Ik zal een voorbeeld geven: Ik zoek in mijn Mail Inbox: loot( aangezien de familie nogal verspreid zit over de wereld hebben we het lootjes trekken voor Sinterklaas via het internet gedaan en ik wou even weten wat voor cadeautjes ik moest gaan kopen en de site was lootjestrekken.nl). Bij mijn zoekresultaten vind ik een artikel geschreven door Hetty Witteveen over mij zelf. Het artikel was denk ik van iets meer dan 2 jaar geleden en een klein stukje uit dit artikel is:
Tennis forever
“Toch kijk ik eigenlijk niet zo heel veel naar tennis op TV, verklaart Stefan, zelf tennissen is leuker. Ik weet daarom ook zeker dat ik, wat er ook gebeurt, altijd zal blijven tennissen. Beter worden, extra hard trainen en dan de progressie zien, dat is het mooie van het spel. Natuurlijk heb ik wel eens geen zin in trainen, wil ik uit met vrienden of tijd hebben voor mijn vriendin. Maar dat gevoel duurt maar even en dan wil ik weer de baan op, trainen en wedstrijden spelen. Wil graag een keer op gras spelen, zou gebeuren in Duitsland, in Halle, maar dat ging niet door, helaas. Singelen geeft natuurlijk de meeste voldoening, maar dubbelen is ook leuk. Elkaar begrijpen tijdens een wedstrijd, fel aan het net zijn. Zou nog wel eens een keer willen dubbelen met Jacco Eltingh.”
Van groot naar groots
De 16-jarige meet nu al 1.90 en de verwachting is dat daar nog wel een decimeter bijkomt. Waarmee met zekerheid gesteld kan worden dat Stefan groot ofwel lang zal worden. Of hij ook groots in zijn sport wordt blijft koffiedik kijken. Het talent is absoluut aanwezig en het enthousiasme waarmee hij met zijn sport bezig is en over zijn sport praat, lijkt haast garant te staan voor succes in de toekomst.
Als ik wel eens met modellen praat is een veel voorkomende vraag: Do you like fashion? Mijn antwoord daarop is meestal in de trend van: ik vind het opzich wel belangrijk hoe ik eruit zie, maar voor de rest interesseert me het niet echt. Ben meer een sportman eigenlijk. Als ze dan vragen: waarom ben je gestopt zeg ik meestal iets van: ik kon het mentaal niet aan. Maar eigenlijk weet ik zelf nooit een goed antwoord hierop te geven. Ik denk dan maar bij mezelf: je weet pas echt wat je mist als het weg is. En dit is met alles in mijn leven: familie, tennis, vrienden, vriendin…noem maar op. Sommigen dingen komen gewoon terug zoals familie en vrienden maar zoals bij tennis is je kans verkeken op een bepaald moment….
Ik weet alleen dat ik eigenlijk verlang naar alle dingen die ik nu mis. Het mooie is dat ik 2 december me familie en een deel van me vrienden al zie. Tennissen ga ik zeker ook doen aankomende maand, het verlangen naar een balletje slaan begint te groeien en de plannen om met Rens bij het kerst toernooi in de Sprenkelaar te gaan dubbelen laten me hart sneller kloppen!
Diep van binnen zal ik altijd dat sporthart behouden…
Dit was het einde van mijn reeks verslagen, bedankt voor het lezen.
Liefs Stefan
-
28 November 2010 - 01:02
Elise Teunissen:
kan maar 1 ding zeggen; weer een geweldig verslag! -
28 November 2010 - 10:03
Bs:
ik zie je gelukkig donderdag als eerste in Weeze -
28 November 2010 - 10:14
Mama:
Wat doet me dit goed om te lezen!
Ik ben trots op je wat je ook gaat doen.
Verheug me erg op donderdag.
liefs mama -
28 November 2010 - 12:15
Stephanie:
ga met elise mee. echt leuk geschreven steef! tot volgende week misschien al. x -
01 December 2010 - 14:14
Take:
Mooi geschreven man. Zie je donderdaggg! -
02 December 2010 - 20:43
Rens:
bent denk ik al weer terug , maar lees het nu pas... lekker laat
maar mooi geschreven weer ;)
en we gaan trainen, zodat je hart niet sneller hoeft te kloppen , hahah
maar leuk om te horen , en tot snel !!
grtzz -
10 December 2010 - 11:57
Karin Sigger:
lieve Stefan,
Omdat Fleur net haar laatste stukje uit Brisbane heeft geplaatst, ben ik even doorgeklikt naar jouw wbj. Ik lees altijd je verhalen maar heb nooit gereageerd. Ik heb nu wel even de behoefte om dat te doen. Ik vind het enorm knap wat je gedaan hebt en ik denk dat jij enorm veel geleerd hebt de laatste maanden. Het grappige is dat ik paralellen zie met onze Fleur Ook de waardering voor thuis ...haha
Heel veel succes met nieuwe keuzes maken maar ik ben ervan overtuigd dat je de juiste zult nemen.lieve groet, Karin -
05 Juni 2012 - 15:06
Femke :
wow, lang geleden al dat je dit geschreven hebt maar ik ben fan van je sinds the face. Dit stukje is echt super mooi geschreven.!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
